Het parfum dat lang blijft hangen

Er zijn mensen die geloven dat het afhangt van het huidtype, dus: "er blijft geen parfum op mijn huid achter". Dan worden ze misschien gedwongen zich te bekeren als ze merken dat ze een slechte geur hebben waar ze niet van houden en waar ze niet vanaf kunnen komen.

Anderen geloven dat het afhangt van de prijs, anderen van het merk, weer anderen van de kleur.
In werkelijkheid liggen de zaken iets ingewikkelder. Maar niet veel, laten we proberen het te begrijpen en het rustig aan te doen.

Laten we beginnen met moleculen. De afmetingen van de moleculen zijn extreem gevarieerd en zijn afhankelijk van het aantal en de aard van de samenstellende atomen: het kleinste molecuul is dat van waterstof, er zijn uiteraard zeer complexe en grote. Stel je voor dat er twee jongens zijn, de een mager en behendig en de ander een beetje mollig.

Dan is er – in deze vreemde gelijkenis tussen moleculen en individuen – wat we zouden kunnen definiëren als het vermogen om te springen, dat wil zeggen dat er stoffen zijn die worden gekenmerkt door een hoge ‘dampdruk’ (gemeten in Pascal) die ‘vluchtig’ worden genoemd, andere gekenmerkt door een lage "dampdruk" die stationair blijft tenzij de temperatuur iets stijgt. Degenen die experts zijn in de scheikunde zullen mij excuseren voor de benadering, maar het is duidelijk.

Welnu, het is duidelijk dat voordat de magere die voor de sprong werd meegebracht (vluchtige stof), de mollige later komt. Maar laten we niet vergeten dat het hier om een ​​omgekeerde competitie gaat, omdat het de wens is dat de geur blijft en niet wegvliegt!
Vraag: maar als het niet wegvliegt en aan de huid blijft zitten, hoe voelt iemand die zelfs maar een meter van mij verwijderd is dat?
Je ziet dat het hier al ingewikkeld wordt.
Laten we verder gaan met concentraties. Is het beter om een ​​Eau de toilette of een Extrait de Parfum te hebben? Een Extrait is beter, maar er moet duidelijkheid komen, want deze parameter alleen is niet voldoende.

Een parfum ontstaat door de verdunning van een olie in een alcohol. Maar wat is de maximale concentratie olie die ik kan oplossen? Antwoord: Het hangt af van het type olie. Vraag: maar alleen daarvan? Nee, ook op alcoholgehalte (alcoholpercentage) en temperatuur. Daarom speelt naast de moleculen en hun vluchtigheid ook hun neiging om opgelost te worden een rol.
Het hangt dus allemaal af van de formule.
In het parfum zitten vaak honderden componenten, die elk een fundamentele rol spelen. Daarom is het werk van de "Neus" of beter gezegd Parfumeur een serieuze zaak die door de jaren heen binnen bedrijven wordt geleerd. Dit is de reden waarom ze zo weinig zijn en rijkelijk worden betaald.

Het romantische idee om parfums te maken in de garage door, ik weet het niet, misschien een vanillebasis te mengen met een rozenparfum, een zeer populair format de laatste jaren, is als een kleine scheikundige spelen, denkend dat je een vaccin kunt maken of een medicijn dat kanker behandelt. Oh God, er is een mogelijkheid dat dit gebeurt, maar eerlijk gezegd is het extreem afgelegen. Dan zijn er mensen die het geloven, maar dat is een ander verhaal.
Maar laten we teruggaan naar ons en de complexiteit van de formules. Bedenk dat er stoffen in zitten die misschien heel weinig ruiken, die bijna onzichtbaar zijn, maar die het succes van een parfum bepalen en vaak tot de zogenaamde grondstoffen behoren.

Terugkomend op het voorbeeld van de twee jongens hierboven, het doet me denken aan de tijd dat ik in mijn jeugd deel uitmaakte van een volleybalteam. Omdat ik niet wist hoe ik moest spelen, had ik een beetje overgewicht, ik was echt onzin! Ze lieten mij de mascotte zijn. Het grappige is dat als ik er niet was, het team verloor, terwijl zij wonnen als ik er wel was. Aan het einde van het kampioenschap had ik geen punt gescoord, maar ik was absoluut onmisbaar geweest. Kortom, ik was een handelswaar.

Maar maak je geen zorgen: het parfum dat lang blijft hangen, bestaat, en met een beetje zorg gaat het nooit weg. Gewoon nooit.
We hebben het allemaal en – afgezien van Jean Baptiste Grenouille, een prachtig personage in de roman van Suskind die het ontbeerde – heeft het ons vanaf onze geboorte vergezeld. Om het intens te laten voelen is er een trucje, dat we in deze blog onthullen. Het is gebaseerd op heel weinig wassen, of beter gezegd: met weinig water, geen zeep en met veel haast.

Ik voel dat ik professor Lucio Merlini van de Universiteit van Milaan moet bedanken voor zijn vriendelijke toezicht op wat er werd geschreven. Ik ben met hem verbonden door een relatie van verwantschap en grote genegenheid.